Autotypia
1. Fotochemiczna technika wykorzystywana w poligrafii, do przygotowania i obróbki rastrowej kliszy chemigraficznej stosowanej jako forma drukowa w technice typograficznej (druku wypukłego) dla ilustacji wielobarwnych. [1] [6]
2. Dawna nazwa odbitki otrzymanej w fotochemicznym procesie przygotowania z oryginału wielotonalnego formy drukowej w technice typograficznej. [1] [6]
3. Metoda przetwarzania obrazu wielotonalnego na obraz złożony z punktów o różnym polu powierzchni rastrowej, wykorzystywana do odwzorowywania intensywności barw. Małe punkty dają wrażenie małej intensywności barw, duże tworzą ciemne partie obrazu. [28]
Etym. gr. autós - sam, týpos - odbicie
ang. autotype, autotype process
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[6] T. Karpowicz - Słownik ortograficzny języka polskiego - Muza 2001, 2005
1. Fotochemiczna technika wykorzystywana w poligrafii, do przygotowania i obróbki rastrowej kliszy chemigraficznej stosowanej jako forma drukowa w technice typograficznej (druku wypukłego) dla ilustacji wielobarwnych. [1] [6]
2. Dawna nazwa odbitki otrzymanej w fotochemicznym procesie przygotowania z oryginału wielotonalnego formy drukowej w technice typograficznej. [1] [6]
3. Metoda przetwarzania obrazu wielotonalnego na obraz złożony z punktów o różnym polu powierzchni rastrowej, wykorzystywana do odwzorowywania intensywności barw. Małe punkty dają wrażenie małej intensywności barw, duże tworzą ciemne partie obrazu. [28]
Etym. gr. autós - sam, týpos - odbicie
ang. autotype, autotype process
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[6] T. Karpowicz - Słownik ortograficzny języka polskiego - Muza 2001, 2005