Czcionka
Forma drukowa w postaci prostopadłościanu z odwróconą literą lub znakiem drukarskim o określonym kroju i rozmiarze, dającymi w druku odbitkę tej litery lub znaku. Główną częścią czcionki jest słupek, na którego powierzchni czołowej znajduje się wystająca główka o kształcie drukowanego znaku. Płaska powierzchnia główki to tzw. oczko, które odbija znaki pisarskie w trakcie drukowania. Pomiędzy główką i krawędziami bocznymi czcionki znajdują się odległości zwane odsadkami, które umożliwiają składanie samego tekstu bez justunku i zapewniają minimalny potrzebny odstęp między znakami w wierszu w poziomie oraz między wierszami w pionie. Jedna z powierzchni bocznych czcionki jest tzw. płaszczyzną sygnaturową, zawierajacą wyżłobienia (sygnatury) mające ułatwić prawidłowy skład. Powierzchnia dolna (stopkowa) zawiera wyżłobienie zwane żłóbkiem, położonym asymetrycznie, aby po odwróceniu całego składu do góry nogami można było się zorientować czy niektóre litery nie zostały ułożone do góry nogami np. O, H.
Zbiór czcionek ze wszystkimi znakami pisma danego kroju o określonym rozmiarze nazywa się kompletem czcionek (ang. a font of type), zbiór kompletów czcionek wszystkich rozmiarów jednego kroju to tzw. garnitur pisma. Czcionki są szablonami, z których powstają wydrukowane teksty. [33] [50]
ang. type, letter
Czcionka akcentowa
Czcionka, której płaska powierzchnia główki (oczko) daje na odbitce obraz litery łącznie ze znakiem akcentowym, odlane na jednym słupku, np. ó, ń, ż. [1]
ang. accented letter, accented type
Czcionka drewniana (drewniak)
Czcionka wiekszego stopnia, zwykle od wielkości dwóch kwadratów, wykonana z twardego, przeważnie bezsłojowego drewna tzw. "drewniak". W produkcji najczęściej stosowano drewno cienkowłókniste np. buk, grusza, klon, śliwa lub wiśnia, nasycone olejem lub pokostem. [50]
ang. wooden type
Czcionka introligatorska
Czcionka o stopniu powyżej 10 punktów, o wysokości słupka 6-7mm, wykonana z mosiądzu lub ze stopu czcionkowego, pokryta galwanicznie niklem lub mosiądzem. [1]
ang. bookbinder`s letter
Czcionka z przewieszką
Czcionka, której powierzchnia czołowa (główka) wystaje poza krawędzie słupka. [1]
ang. kerned letter
Czcionka znakowa
Czcionka z powierzchnią czołową (główką) dająca odbitkę symbolu graficznego, który nie jest literą ani cyfrą, np. znak interpunkcyjny, diakrytyczny, matematyczny, chemiczny, logiczny. [1]
ang. sign (type)
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[33] opracowanie własne (wykłady)
[50] Słownik Języka Polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/slownik/2450051/czcionka
Forma drukowa w postaci prostopadłościanu z odwróconą literą lub znakiem drukarskim o określonym kroju i rozmiarze, dającymi w druku odbitkę tej litery lub znaku. Główną częścią czcionki jest słupek, na którego powierzchni czołowej znajduje się wystająca główka o kształcie drukowanego znaku. Płaska powierzchnia główki to tzw. oczko, które odbija znaki pisarskie w trakcie drukowania. Pomiędzy główką i krawędziami bocznymi czcionki znajdują się odległości zwane odsadkami, które umożliwiają składanie samego tekstu bez justunku i zapewniają minimalny potrzebny odstęp między znakami w wierszu w poziomie oraz między wierszami w pionie. Jedna z powierzchni bocznych czcionki jest tzw. płaszczyzną sygnaturową, zawierajacą wyżłobienia (sygnatury) mające ułatwić prawidłowy skład. Powierzchnia dolna (stopkowa) zawiera wyżłobienie zwane żłóbkiem, położonym asymetrycznie, aby po odwróceniu całego składu do góry nogami można było się zorientować czy niektóre litery nie zostały ułożone do góry nogami np. O, H.
Zbiór czcionek ze wszystkimi znakami pisma danego kroju o określonym rozmiarze nazywa się kompletem czcionek (ang. a font of type), zbiór kompletów czcionek wszystkich rozmiarów jednego kroju to tzw. garnitur pisma. Czcionki są szablonami, z których powstają wydrukowane teksty. [33] [50]
ang. type, letter
Czcionka akcentowa
Czcionka, której płaska powierzchnia główki (oczko) daje na odbitce obraz litery łącznie ze znakiem akcentowym, odlane na jednym słupku, np. ó, ń, ż. [1]
ang. accented letter, accented type
Czcionka drewniana (drewniak)
Czcionka wiekszego stopnia, zwykle od wielkości dwóch kwadratów, wykonana z twardego, przeważnie bezsłojowego drewna tzw. "drewniak". W produkcji najczęściej stosowano drewno cienkowłókniste np. buk, grusza, klon, śliwa lub wiśnia, nasycone olejem lub pokostem. [50]
ang. wooden type
Czcionka introligatorska
Czcionka o stopniu powyżej 10 punktów, o wysokości słupka 6-7mm, wykonana z mosiądzu lub ze stopu czcionkowego, pokryta galwanicznie niklem lub mosiądzem. [1]
ang. bookbinder`s letter
Czcionka z przewieszką
Czcionka, której powierzchnia czołowa (główka) wystaje poza krawędzie słupka. [1]
ang. kerned letter
Czcionka znakowa
Czcionka z powierzchnią czołową (główką) dająca odbitkę symbolu graficznego, który nie jest literą ani cyfrą, np. znak interpunkcyjny, diakrytyczny, matematyczny, chemiczny, logiczny. [1]
ang. sign (type)
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[33] opracowanie własne (wykłady)
[50] Słownik Języka Polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/slownik/2450051/czcionka