Frontispis
1) Ilustracja całostronicowa jako jednostronna wklejka poza paginacją, umieszczona na złączeniu z kartą tytułową. [1]
2) Stronica poprzedzająca kartę tytułową książki, zawierająca niekiedy rycinę z podobizną autora, spis dzieła, ilustrację czy ogólny tytuł serii wydawniczej. Przeobrażał się pod wpływem zmian stylowych. Wczesną formą była ramka arabeskowa naśladująca obramowanie okna lub portalu. Rozwój frontyspisu przypada na XVII-XVIII w. [70]
3) Ozdobna karta tytułowa starodruków wykonana techniką miedziorytu.
Etym. z łac. frontis - czoło + specere, spectum - widzieć [71]
ang. frontispiece
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[70] EWoK (Encyklopedia Wiedzy o Książce), Wrocław 1970
[71] Mirosław Jarosz i zespół. „Słownik Wyrazów Obcych” Wydawnictwa Europa, pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, ISBN 83-87977-08-X. 2001.
1) Ilustracja całostronicowa jako jednostronna wklejka poza paginacją, umieszczona na złączeniu z kartą tytułową. [1]
2) Stronica poprzedzająca kartę tytułową książki, zawierająca niekiedy rycinę z podobizną autora, spis dzieła, ilustrację czy ogólny tytuł serii wydawniczej. Przeobrażał się pod wpływem zmian stylowych. Wczesną formą była ramka arabeskowa naśladująca obramowanie okna lub portalu. Rozwój frontyspisu przypada na XVII-XVIII w. [70]
3) Ozdobna karta tytułowa starodruków wykonana techniką miedziorytu.
Etym. z łac. frontis - czoło + specere, spectum - widzieć [71]
ang. frontispiece
Literatura:
[1] Cichocki, Ruczka - Słownik Poligraficzny
[70] EWoK (Encyklopedia Wiedzy o Książce), Wrocław 1970
[71] Mirosław Jarosz i zespół. „Słownik Wyrazów Obcych” Wydawnictwa Europa, pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, ISBN 83-87977-08-X. 2001.